Basis wettelijke vereisten
Allereerst moet u weten dat in de wet energiefacturering bijna uitsluitend wordt aangeduid als energierekening. Dit heeft te maken met het feit dat er een aparte verordening is voor de exploitatiekosten van een gebouw, namelijk de Bedrijfskostenverordening (BetrKV).
Wat zijn bedrijfskosten
In paragraaf 1 van de BetrKV staat wat de feitelijke exploitatiekosten zijn. De wet zegt dat dit alle kosten zijn die een eigenaar van een onroerend goed maakt door het bezit van het onroerend goed of het beoogde gebruik ervan.
Hieronder vallen ook de kosten die voortvloeien uit het beoogde gebruik van de gebouwen, bijgebouwen, installaties en voorzieningen op het terrein.
Het concept van exploitatiekosten moet daarom duidelijk worden gescheiden van administratieve kosten. Dat zijn alle kosten die gepaard gaan met het beheer van het gebouw.
Ook de zogenaamde onderhoudskosten maken geen deel uit van de exploitatiekosten. Onderhoudskosten zijn alle kosten die moeten worden besteed om “het beoogde gebruik van een gebouw te behouden”.
De belangrijkste soorten bedrijfskosten
- lopende openbare kosten, onroerende voorheffing
- Water voorraad
- Drainage (d.w.z. afvalwaterkosten)
- Werking van de cv-installatie
- Werking van de centrale warmwatervoorziening en alle aangesloten systemen
- Kosten voor het bedienen van een lift (inclusief goederenliften)
- Het gebouw schoonmaken
- Bestrijding van ongedierte
- Tuinonderhoud
- Algemene verlichtingskosten voor een gebouw
- Kosten voor het schoonmaken van de schoorsteen
- opstalverzekering
- Werking van een gedeeld antennesysteem
- Kosten voor de huismeester
Toewijzing van bedrijfskosten volgens het BGB
Op de mogelijkheid van de verhuurder om de exploitatiekosten aan de huurder door te berekenen, is het bepaalde in § 556 van het Duitse Burgerlijk Wetboek (BGB) van toepassing. Daarnaast is het bepaalde in artikel 2 van de BetrKV doorslaggevend als het gaat om het kunnen doorberekenen van de exploitatiekosten aan de huurders.
In deze twee leden staan de bijkomende kosten die aan de huurders kunnen worden doorberekend en de termijnen hiervoor. Sectie 556 van het Duitse Burgerlijk Wetboek (BGB) bevat ook andere bepalingen met betrekking tot huurbetalingen.
Geen algemene wettelijke verplichting om te betalen
In principe kan worden gesteld dat voor de verrekening van de exploitatiekosten aan de huurder een overeenkomstige voorafgaande overeenkomst tussen de verhuurder en de huurder vereist is. Er is geen feitelijke verplichting in de wet - er is grotendeels contractuele vrijheid bij de vormgeving van de verordening. Over het algemeen bevat de huurovereenkomst deze overeenkomst.
Dit betekent dat zowel vooruitbetalingen als vooruitbetalingen mogelijk zijn. Zodra er echter een overeenkomst is, is de verhuurder verplicht een factuur in te dienen. Hiervoor gelden bepaalde termijnen, die ook in de wet zijn vastgelegd. Ook de reikwijdte en de vorm van de energierekening zijn wettelijk vastgelegd, de BGH heeft daar een juridisch bindend advies over.
