Federale verordening inzake immissiecontrole
De 1e federale verordening inzake immissiecontrole heeft betrekking op kleine en middelgrote verbrandingssystemen zoals die in huishoudens worden aangetroffen. Er is ook een uitvoeringsregeling voor de 1e BISchV.
Grenswaarden voor uitlaatgassen
De federale verordening inzake immissiecontrole regelt voornamelijk de grenswaarden voor fijnstofverontreiniging en vervuilende waarden (koolmonoxide) in verwarmingsinstallaties.
Volgens de huidige wettelijke eisen moeten veel oude houtkachels buiten gebruik worden gesteld omdat ze niet meer voldoen aan de huidige uitlaatgasregelgeving.
Efficiëntie van verbrandingssystemen
De BISchV bepaalt ook het rendement van verbrandingssystemen. Systemen met een te laag rendement mogen niet worden gebruikt. Het minimumrendement voor pelletkachels is 90 procent, voor kachels en kachels 70 procent. De uitlaatgasverliezen mogen niet meer dan 11 procent bedragen.
Schoorsteenveger moet toezicht houden
Volgens het BISchV is de schoorsteenveger verplicht om alle installaties met een nominaal vermogen van meer dan 4 kW aan te sturen en te bewaken. Anders dan in het verleden lopen er nu tests voor kleine verbrandingssystemen. Wat wanneer en hoe gecontroleerd moet worden, wordt geregeld door de KÜO, het veeg- en keuringsbesluit waaraan de schoorsteenveger zich moet houden - het is praktisch zijn bijbel.
Verordeningen over verbranding
De verbrandingsverordeningen zijn niet landelijk uniform, maar een zaak van de deelstaten. Dienovereenkomstig heeft elke federale staat zijn eigen bepalingen, die zijn vastgelegd in de respectieve staatsbrandvoorschriften. Wat in sommige deelstaten is toegestaan, kan daarom in andere deelstaten verboden zijn. De betreffende verantwoordelijke schoorsteenveger geeft altijd informatie.
Technische voorschriften voor schoorstenen
De technische voorzieningen die gelden voor de constructie en planning van schoorstenen zijn even uitgebreid als de wettelijke voorschriften.
De belangrijkste voorschriften zijn vastgelegd in DIN 18160 en DIN EN 13384. DIN 18160 gaat primair over planning en uitvoering, terwijl DIN EN 13384 de thermische en fluïdische berekeningsmethoden standaardiseert die moeten worden gebruikt.
In veel gevallen worden de geldende normen aangevuld met bouwvoorschriften van de betreffende deelstaat.
