Het chemische proces van het uitharden van beton
Zoals eerder vermeld, is het zetten een chemisch proces. De Portland-klinker in het cement reageert chemisch op water en kristalliseert. Deze kristallen groeien als scherpe naalden in elkaar en blijven steken. Hierdoor wordt de hoge druksterkte van het beton bereikt. Maar natuurlijk kost dit uithardingsproces ook tijd. Afhankelijk van de fase waarin het beton zich bevindt, heeft het ook verschillende namen:
- Vers beton (vers, net gemengd of gemengd beton)
- Jong of groen beton (beton dat zich in de verhardingsfase bevindt)
- Verhard beton (beton dat zo ver is uitgehard dat het zijn standaardsterkte heeft bereikt)
Beton hardt pas na jaren volledig uit
Vooral de verklaring over “verhard beton” is taai. Omdat de definitie daar niet moet worden gelezen "totdat het jonge beton volledig is uitgehard", maar eerder "wanneer het zijn minimale druksterkte heeft bereikt volgens de norm". Dit leidt weer tot de conclusie dat het beton, ook al is het al verhard beton verklaard, eigenlijk nog niet volledig uitgehard is. Het kan zelfs jaren duren voordat het beton volledig is uitgehard.
Minimale druksterkte binnen een bepaalde tijd
De factoren "minimaal behaalde druksterkte" en "volgens DIN" zijn daarom belangrijk bij het uitharden. Deze vereiste minimale druksterkte wordt bereikt na 28 dagen. Dit is vooral belangrijk bij bouwprojecten. Daarnaast is het bij het uitharden vaak van belang wanneer het beton zover is uitgehard dat het in ieder geval voorzichtig beloopbaar is. Zeker bij projecten die doe-het-zelvers uitvoeren is dit een belangrijk aspect - bijvoorbeeld bij het storten van betonnen funderingen buiten, maar ook binnen.
Overweeg, afhankelijk van het project, niet alleen uitharding
Maar voor doe-het-zelvers is het ook deels relevant bij het bouwen van huizen, omdat de chape in een nieuwbouw ook uit beton wordt gestort. Vaak wordt het verdere interieurwerk door de doe-het-zelver uitgevoerd. Het is daarom ook van belang wanneer een dergelijk dekvloerbeton verder kan worden verwerkt. Naast uitharding speelt hier ook het vocht in het beton een belangrijke rol. Afhankelijk van het weer kunnen er enkele maanden verstrijken voordat het vocht volledig is ontsnapt.
Het uitharden van beton bij verschillende temperaturen
Dit brengt ons bij het volgende belangrijke punt met betrekking tot de algemene verharding van beton: het weer. Hoe kouder het wordt, hoe slechter het beton hard wordt. Dit chemische proces staat zelfs vanaf min 10 graden Celsius volledig stil. Een vergelijking: als je beton stort op 20 graden, wordt de uitharding gehalveerd in vergelijking met hetzelfde werk op slechts 5 graden. Maar aangezien beton ook in de winter wordt verwerkt, is het ook van belang wanneer het bouwmateriaal niet meer door vorst kan worden aangetast. Beton is vorstbestendig vanaf een druksterkte van 5 N / mm².
De nabewerking in de winter is des te belangrijker
Om deze waarde betrouwbaar te bereiken, moet het beton een temperatuur hebben van minimaal 10 graden bij betonneren met een luchttemperatuur lager dan 5 graden. Als de temperatuur van 10 graden drie dagen kan worden gehandhaafd, is de vereiste vorstbescherming bereikt. Dit maakt de nabehandeling van beton in de winter een echte uitdaging. Natuurlijk fluctueert ook de beloopbare periode van het beton. Afhankelijk van de luchtvochtigheid en de buitentemperatuur ligt dit bereik tussen de 1 en 3 dagen.
tips en trucs
Verwar de hier genoemde vorstbestendigheid bij het uitharden niet met het storten van vorstbestendige betonnen funderingen. Dit gaat over het effect van vorst op de fundering van buitenaf. Enerzijds of er passende maatregelen zijn genomen om te voorkomen dat vorst een fundering opheft. Aan de andere kant, of het beton voldoende is beschermd tegen het binnendringen van water zodat de vorst het niet kan doen barsten.
De tijden in de tekst hebben betrekking op conventioneel portlandcement met normale mengverhoudingen. Als het cementgehalte, de water-cementverhouding, het cementsoort, etc. worden gewijzigd, heeft dit ook een invloed op de tijd die het duurt voordat de uitharding verschilt.
