Chlorering van leidingwater
Kraanwater wordt tijdens de behandeling in de waterleiding vaak geozoneerd om bacteriën en tegelijkertijd ijzer en mangaan te verwijderen.
Om het water te beschermen tegen herontkieming, is het ook voorzien van wat bekend staat als transportchlorering. Dit om te voorkomen dat bacteriën zich ophopen en vermenigvuldigen in het gesteriliseerde water.
In zwembaden worden grotere hoeveelheden chloor aan het water toegevoegd om de door de zwemmers uitgescheiden ziektekiemen te neutraliseren en vooral om fecale ziektekiemen onmiddellijk te doden.
Chloorgeur
Chloorhoudend water ruikt in principe niet. Wanneer chloor aan water wordt toegevoegd, blijft het geurloos totdat het reageert met bepaalde stoffen - meestal ongewenste verontreinigingen. Dus water dat intens naar chloor ruikt, is meestal vervuild. Baden die sterk naar chloor ruiken, zijn niet de schoonste.
Chloor en chloordioxide
Chloor en chloordioxide zijn stoffen die zijn toegestaan in de drinkwaterverordening voor de desinfectie van drinkwater. Ze werden ook geselecteerd vanwege hun hoge impact en lage gezondheidsrisico's.
Gezondheidsgevaren door chloor
In de hoeveelheden waarin chloor aan leidingwater wordt toegevoegd, is het onschadelijk voor de gezondheid. Het komt ook voor in het menselijk lichaam en wordt in grote hoeveelheden opgenomen via keukenzout (natriumchloride).
De gassen zijn vooral gevaarlijk als ze worden ingeademd. Zolang er geen chloordampen worden ingeademd, is chloor alleen in zeer hoge doseringen schadelijk voor de gezondheid.
Van de reactieproducten van chloor, die ook kunnen plaatsvinden als gevolg van reacties in chloorwater, wordt vermoed dat ze individuele kankersoorten kunnen bevorderen. Vooral trichloormethaan wordt als gevaarlijk beschouwd.
Met gechloreerd leidingwater is het risico laag - zelfs als er in de loop van de jaren hoge doses chloor worden geconsumeerd. Er wordt alleen gespeculeerd over de opname van de reactieproducten uit gechloreerd water.
tips en trucs
Wanneer schoon water wordt gechloreerd, zijn er geen schadelijke afbraakproducten. Als met fecaliën vervuild water echter wordt behandeld met behulp van chloor, worden reactieproducten gevormd. Maar dat is meestal niet mogelijk.
