Gebruik van drinkwater
Drinkwater is bedoeld voor menselijke consumptie, namelijk:
- voor menselijk genot en voor het bereiden van eten en drinken
- om het lichaam te reinigen
- voor het reinigen van objecten die direct of indirect in contact komen met het lichaam.
Tafelwater en geneeskrachtig water worden in Duitsland niet als drinkwater beschouwd. Ze hebben hun eigen regels, waarvan sommige zelfs nog strenger zijn dan die voor drinkwater. Zuiver water en ultrapuur water worden ook niet als drinkwater beschouwd.
Behandelingsproces voor drinkwater
Het ongezuiverde water dat uit het grond- of oppervlaktewater wordt gehaald, moet in de waterleiding tot drinkwaterkwaliteit worden gezuiverd. Hiervoor worden verschillende verwerkingsmethoden gebruikt.
Verwijdering van zwevende stoffen uit het ongezuiverde water
De eerste stap bij de drinkwaterbehandeling is het verwijderen van eventuele zwevende stoffen die nog in het water zitten. Hiervoor wordt flocculatie gebruikt.
Kleinere deeltjes worden met behulp van flocculanten samengetrokken tot grotere deeltjes. Het water wordt vervolgens door een grindfilter uitgefilterd om alle zwevende stoffen volledig te verwijderen.
Verwijdering van kooldioxide, ijzer en mangaan
De eerste stap in dit proces is het wegblazen van bijtende CO2. Opgeloste ijzerionen worden uitgeblazen tot onoplosbaar ijzeroxidehydraat, mangaanverbindingen worden omgezet in mangaan (IV) -verbindingen.
Beide stoffen worden vervolgens afgebroken en geoxideerd door specifieke bacteriën. De restproducten worden weer uitgefilterd met grindfilters.
Deze processen worden ijzerverwijdering en mangaanverwijdering genoemd.
Afbraak van opgeloste organische stoffen
Opgeloste organische stoffen worden afgebroken door actieve koolfilters, langzame filters en kwel. Langzame filters zijn een biologisch afbraakproces.
Zware metalen behoren tot de gevaarlijkste stoffen. Ze kunnen zich ophopen in het menselijk lichaam en worden vaak niet uitgescheiden. Ze vormen daarom op de lange termijn een hoog gezondheidsrisico.
Alternatief: ozonisatie
Als het ongezuiverde water met ozon wordt behandeld, worden alle organische stoffen evenals ijzer en mangaan geoxideerd. Deze stoffen worden vervolgens afgescheiden met zogenaamde dubbeldeksfilters.
Dubbeldeksfilters bestaan uit een laag grind en een actieve koollaag, waarop vervolgens na filtratie complexen van stoffen worden afgezet en zo worden gescheiden.
Desinfectie
In aanwezigheid van bacteriën helpt ozon al bij desinfectie. Desinfectie kan ook gebeuren door middel van ultrafiltratie.
De zogenaamde transportchlorering vindt meestal plaats na desinfectie. Het beschermt het drinkwater tegen herontkieming. De transportchlorering wordt uitgevoerd met chloor of met hypochloorzuur. Hiervoor kan ook chloordioxide worden gebruikt.
Grondwater heeft in veel gevallen geen uitvlokking of desinfectie nodig. In dit geval kunnen beide bewerkingsstappen in de waterbehandeling van meet af aan achterwege blijven.
verzachtend
Als de carbonaathardheid erg hoog is, moet het water worden onthard. Dit gebeurt met behulp van zogenaamde ionenwisselsystemen in de waterleiding.
Drinkwaterkwaliteit
De in Duitsland vereiste drinkwaterkwaliteit wordt bepaald door de drinkwaterverordening. Het is een EU-richtlijn die is omgezet in nationale wetgeving.
De basis voor deze richtlijn is de drinkwaternorm van de Wereldgezondheidsorganisatie. Er zijn echter verschillen in de te testen stoffen.
In de drinkwaternorm van de WHO staan in totaal 200 stoffen die getest moeten worden. In de Duitse drinkwaterverordening staan daarentegen slechts 33 te testen stoffen. De reden hiervoor is dat de TrinkwV een zogenaamd indicatorprincipe hanteert.
Individuele stoffen worden beschouwd als indicatoren voor de aanwezigheid van bepaalde groepen stoffen. Dit betekent dat het voldoende is om simpelweg de indicatoren te controleren en niet elke stof die in de WHO wordt vermeld afzonderlijk te identificeren.
Ziektekiemen in drinkwater
Volgens de Drinkwaterverordening hoeft drinkwater niet kiemvrij te zijn. De aanwezigheid van slechts licht pathogene kiemen in zeer kleine hoeveelheden wordt als toelaatbaar beschouwd. Alleen gevaarlijke ziektekiemen zoals enterokokken mogen niet in drinkwater worden aangetroffen.
Er ontstaat echter een problematische situatie wanneer het water stagneert en de waterleidingen vervuild raken. Dan kan het aantal kiemen dat zich daadwerkelijk in het water bevindt zeer snel de geldende grenswaarden overschrijden. In deze gevallen moet de gehele installatie onmiddellijk worden gedesinfecteerd.
Volgens de Drinkwaterverordening ligt de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van het drinkwater uitsluitend bij de eigenaar van het gebouw vanaf het huisaansluitpunt.
Niet-verwijderbare stoffen
Medicinale residuen, residuen van bestrijdingsmiddelen en hormonen in drinkwater vormen met name problemen bij de waterbehandeling, deze stoffen zijn moeilijk op te sporen en economisch niet te verwijderen in het kader van waterbehandeling.
In de zeer lage concentraties zijn ze onschadelijk voor de gezondheid, maar er is geen kennis van langetermijneffecten. Momenteel kan men ongeveer 20 van dergelijke stoffen in drinkwater aannemen.
Verdere behandeling van het drinkwater
Met UV-desinfectie, extra filtratie en het gebruik van actieve koolfilters kan het water nog verder worden verbeterd. Met name omgekeerde osmose verwijdert ook resten die anders niet zouden worden verwijderd. Het produceert echter osmosewater waarvan de consumptie op lange termijn niet bevorderlijk is voor de gezondheid.
tips en trucs
De aanschaf van waterfilters of waterbehandelingssystemen voor in huis is niet absoluut noodzakelijk. De kwaliteit van het drinkwater in Duitsland is zo goed dat er geen risico op gezondheidsschade bestaat als u leidingwater drinkt.
