Enterokokkenbiologie
Enterokokken zijn een grampositieve bacteriesoort die in de natuur en in de darmen van warmbloedige dieren en mensen voorkomt. In sommige voedingsmiddelen, zoals kaas of rauwe worst, zijn er ook lage niveaus van enterokokken.
Enterokokken zijn, net als alle kokken, bolvormig en rangschikken zichzelf altijd in paren of in strengen. Ze zijn belangrijk voor het spijsverteringssysteem van warmbloedige dieren. Ze zijn ook belangrijk bij rijpingsprocessen, zoals kaas.
Veel voorkomende stammen van enterokokken
- E. faecalis en E. faecium komen voor in de darm, vooral in de darmflora
- E. durans en E. casseliflavus worden ook zelden bij mensen aangetroffen
- E. gallinarum, E. hirae en E. raffinosus worden niet bij mensen aangetroffen
Schadelijke gevolgen
Sommige enterokokkenstammen kunnen - ondanks hun overigens positieve effecten - ernstige infecties bij mensen veroorzaken. Dit zijn individuele E. faecalis-stammen.
Ze zijn voornamelijk verantwoordelijk voor pericardiale ontsteking, sepsis en urineweginfecties. De meeste kokken zijn resistent tegen penicillines, maar niet tegen amoxicylline en ampicilline.
Grenswaarden
Volgens de drinkwaterverordening geldt voor drinkwater een grenswaarde van 0/100 ml. Voor drinkwater in gesloten containers geldt een grenswaarde van 0/250 ml.
Dit betekent dat er mogelijk nul bacteriën per 100 ml water in drinkwater en nul bacteriën per 250 ml water in gesloten containers.
Hoger risico
Er is altijd een groot risico op een plotselinge toename van het aantal ziektekiemen wanneer waterleidingen te groot zijn of de afvoer van water te klein is.
Daarnaast spelen ook lange stilstandtijden een rol bij de vermenigvuldiging van ziektekiemen. Het schoonmaken van containers kan ook riskant zijn, omdat wasmiddelen sommige bacteriën kunnen voeden. Gebroken leidingen kunnen ook leiden tot hogere kiemgetallen.
Bij enterokokken zijn deze risico's echter laag.
tips en trucs
Enterokokken vermenigvuldigen zich niet in water, maar alleen in het lichaam. Voor een infectie zijn enkele honderdduizenden tot meer dan een miljoen ziektekiemen per 100 ml nodig.
