Belangrijke eigenschappen van kleiverf
Kleiverf is erg populair in het interieur voor het schilderen van ondergronden van klei of kalkpleister. Maar ook in de gipsplaatbouw wordt de verf steeds vaker toegepast, bijvoorbeeld op gipskarton- of gipskartonplaten. De natuurlijke verf wordt al heel lang gebruikt voor het ontwerpen van muren, vooral op kalk- of kleipleister. De verf is erg geurarm en heeft een natuurlijke witte tint die afkomstig is van de witte klei, ook wel porseleinaarde genoemd. De kleur kan in het hele woongedeelte worden gebruikt en kan worden getint om de gewenste schaduw te verkrijgen. De verf mag alleen niet worden gebruikt in de buurt van badkamers of spatwater.
Kan de klei-verf ook op emulsieverf worden geverfd?
Klei-verf kan zelfs op een breed scala aan ondergronden worden gebruikt, waaronder de volgende:
- Gips-, kalk- en cementpleisters
- Splinter
- beton
- gepleisterde gipsplaat
- op oude verven gemaakt van emulsieverf
Oude coatings van latex of olieverf zijn echter niet geschikt als ondergrond. Ook in vochtige kelderruimtes kunnen problemen ontstaan als de verflaag na korte tijd eraf valt. Hier dient u eerst voor een stabiele ondergrond te zorgen voordat u de kleiverf kunt aanbrengen.
Hoe de verf wordt verwerkt
Kleiverf kan op veel verschillende manieren worden verwerkt. Het kan worden aangebracht met een roller, maar ook met een kwast of een spuitpistool. Het mag alleen een schoon, stabiel en droog oppervlak zijn waarop de verf wordt aangebracht. Dit is de enige manier om een goede hechting op de ondergrond te garanderen. Net als bij andere verfsoorten, wordt het schilderen uitgevoerd door eerst het oppervlak te reinigen en te drogen en eventuele beschadigingen bij te werken. Dit geldt ook voor wanden waarop al emulsieverf is aangebracht. Ook deze ondergrond dient eerst te worden voorbehandeld, bijvoorbeeld door kieren of gaten op te vullen en vervolgens te schuren tot een glad oppervlak.
