Structuur en wrijvingscoëfficiënt
Zodat traptreden antislip zijn, worden de oppervlakken van traptegels door de fabricagemethode voorzien van min of meer opgeruwde structuren. Ze bieden ondersteuning bij de trede en hoe ruwer de structuur, hoe slipvaster de treden zijn.
Naarmate de oppervlakteruwheid toeneemt, wordt het moeilijker om de traptegels te reinigen. Geglazuurde tegels zijn minder slipvast dan ongeglazuurde producten. Daarom moet men bij de keuze tussen antislipeffect en reinigbaarheid afwegen. Traptegels zijn onderverdeeld in vijf wrijvingscoëfficiënten:
- R9 laag
- R10 normaal
- R11 nam toe
- R12 groot
- R13 erg groot
Voor normaal gebruik in de privésector wordt de statische wrijvingscoëfficiënt R11 meestal als ideaal beschouwd. Verdere specifieke fabricage-eigenschappen verhogen de slipweerstand.
Tegels met een trapneusprofiel
Een doorslaggevende factor bij het antislip maken van buitentrappen is het vermijden van vochtige, gladde plekken op de treden. Dakbedekking van elke buitentrap is erg handig, maar dit is niet altijd structureel te realiseren.
Daarnaast wordt er vocht meegevoerd door de wind, normale luchtvochtigheid en allerlei soorten vloeibaar vuil. Veel traptegels worden dan ook gemaakt met geglazuurde of gefreesde groeven, die enerzijds het loopvlak 'vastzetten' en er anderzijds voor zorgen dat water en andere vloeistoffen snel weglopen.
Verplaatsingswaarde
De vorm of afmeting en het volume van de profieldieptes van de trapslipbeveiliging wordt de verplaatsingsruimte genoemd. Traptegels zijn ook onderverdeeld in verplaatsingsvolumes, de V-groepen. V-waarden zijn voor de meeste trappen voor privégebruik niet verplicht.
Als tegels worden gebruikt als trapafdekking bij zwembaden of openbare paden, moeten bindende voorschriften worden nageleefd.
tips en trucs
Ook als voor uw privégebruik in de meeste gevallen geen bijzondere V-waarde wordt voorgeschreven, kunt u voor uw eigen veiligheid bij het maken van een selectie op een hoge V-waarde letten.
