Verschillen tussen bitumen dakbanen en bitumenkarton
Het teerpapier draagt ten onrechte zijn naam: nieuw "teerpapier" (dakleer) bevat al decennia lang geen kankerverwekkende teer. Net als de bitumen dakbaan is deze geïmpregneerd met bitumen.
Bitumen is onschadelijk voor de gezondheid.
Het belangrijkste verschil tussen een bitumen dakbaan en een teerpapier is de dikte. De dikte van het materiaal is al te herkennen aan de productnaam:
- R333 dakleer weegt 333 g / m²
- Dakleer (€ 24,79 bij Amazon *) R500 weegt 500 g / m² en is daardoor dikker
- V13 dakleer weegt 1300 g / m² en is dus al een bitumen dakbaan
De letters voor de cijfers geven het type dragerlaag aan. "R" staat voor ruw vilt, "V" daarentegen voor glasvezelvlies. Bij dragerlagen van glasvezelvlies en een overeenkomstige dikte is de handelsnaam vaak "dakleer" of "dakbaan", maar door de dikte technisch een bitumen dakbaan en geen dakleer meer.
Geschuurd dakleer en dakbedekkingsmembranen
Zowel dakbanen als dakleer kunnen worden geschuurd. Hiervoor wordt fijn grind of grof zand in de toplaag gewalst om de slijtvastheid van het dakleer te vergroten.
Ook bijzonder hoogwaardige dakbanen of dakleer kunnen worden “leisteen”. In plaats van zand of grind worden dan leisteensplinters ingerold.
Er wordt zowel geschuurd met bitumen dakbanen als met gewoon dakleer. Ongeschuurde dakmembranen worden in de handel vaak "naakt" of "blanco" genoemd.
V60-S4 dakleer wordt vaak "olifantenhuid" genoemd.
Verwerking van verschillen
Dakleer wordt altijd losjes gelegd. Het kan worden vastgespijkerd (met speciale dakleer spijkers) of vastgemaakt met nietjes.
Dakmembranen daarentegen worden meestal koud (minder vaak) koud verlijmd of gelast om ze volledig waterdicht te maken bij de voegen en naden. Koudzelfklevende bitumen dakbanen zijn ook in de handel verkrijgbaar, maar worden zelden gebruikt omdat ze aanzienlijk duurder zijn.
Verschillende toepassingsgebieden
Dakleer wordt zeer zelden gebruikt als toplaag van een dakbedekking. Door hun geringe dikte en de minder bestendige dragerlaag zijn ze beduidend minder duurzaam dan de dikkere bitumenlasplaten. Ze zouden daarom vaker moeten worden vernieuwd.
Ze worden alleen gebruikt als enige afdekking voor kleine gereedschapsschuurtjes of hele kleine tuinhuisjes. Daar zijn ze de meest kosteneffectieve afdekkingsoptie. De bekleding wordt dan in de regel in twee versprongen lagen boven elkaar uitgevoerd, waarbij de toplaag wordt geschuurd en de onderlaag kaal.
Indien een hogere duurzaamheid en waterdichtheid gewenst zijn, wordt meestal een bitumen lasplaat (geschuurd of leisteen) gebruikt voor de toplaag. In het geval van tuinhuizen kunnen ook bitumen dakshingles worden gebruikt, die bijzonder duurzaam zijn.
Schilderen met een bitumineuze dikke coating zou een mogelijkheid zijn om conventioneel dakleer duurzaam en volledig waterdicht te maken, in de praktijk wordt dit niet gedaan vanwege de hoge kosten van goedkoop dakleer. Het gebruik van een bitumen dakvernis of verf tegen weersinvloeden (hogere UV-bestendigheid) wordt incidenteel toegepast.
