In principe geschikt voor groendaken
Enerzijds moet er eerst onderscheid worden gemaakt tussen intensieve en extensieve groendaken. Het verschil is belangrijk omdat niet elk plat dak geschikt is voor elke vorm van groenvoorziening.
Extensieve groendaken vertegenwoordigen alleen een ontoegankelijke vergroening van het dakoppervlak, meestal alleen met mossen en vetplanten, de planten leven hier in een substraat.
Intensief groen daarentegen is veelal toegankelijk en vertegenwoordigt een echte daktuin, is in de regel onder voorbehoud van goedkeuring en in de meeste gevallen alleen mogelijk op een warm dak.
Dit komt doordat intensieve groendaken een zeer hoog draagvermogen op het dak vereisen. In de regel moet er een draagvermogenreserve van 60 - 120 kg / m² aanwezig zijn. Bij een koud dak is dat meestal niet het geval; alleen extensieve groendaken met geoptimaliseerd gewicht zijn mogelijk.
Andere constructiemethoden voor het dak, zoals een omgekeerd dak of een plusdak (nieuw dak op een oud bestaand dak) moeten vóór de vergroening worden gecontroleerd op reserves en de geschiktheid van de bestaande waterdichting.
Bescherming van de dakbedekking bij groendaken extensief / intensief
De dakbedekking moet altijd voldoende worden beschermd. Individuele afdichtingen voor platte daken zijn voorzien van bescherming tegen doorworteling en zijn volledig ongevoelig voor stilstaand water, zoals een dakafdichting met waterdicht beton.
In alle andere gevallen moeten echter verschillende beschermingslagen worden aangebracht om het gevoelige dakmembraan te beschermen.
In detail zijn dit (in deze volgorde van onder naar boven):
- Scheidingslaag (in sommige gevallen niet nodig, wel aanbevolen)
- Bescherming tegen wortels
- Beschermende laag
De dakhuid krijgt passieve, extra bescherming van de drainagelaag en de filterlaag.
Bescherming tegen wortels
Wortelbescherming voorkomt dat de dakafdichting wordt beschadigd door binnendringende wortels. Dit gevaar doet zich des te meer voor bij intensieve vergroening, maar doet zich ook voor bij vergroening.
Eenvoudige wortelbeschermingslagen bestaan alleen uit stabiele kunststofplaten (veelal PE of PVC). Voor een betere bescherming worden meestal PUR-coatings (vloeibare kitten) gebruikt. Daarnaast kunnen ook verschillende polyesterharscoatings of polymethylmethacrylaatcoatings worden gebruikt.
De plaatsing van de wortelbeschermingslaag moet absoluut strak zijn. Bovendien moeten de zijkanten ver genoeg worden opgetrokken (meestal 20 cm) om te voorkomen dat de wortels gewoon rond de beschermlaag groeien (vooral bij folielagen).
Scheidingslaag
Een scheidingslaag is vereist om chemische reacties tussen de wortelbeschermingslaag en de dakafdichting te vermijden. Hier worden in de regel verschillende fleeces gebruikt.
Beschermende laag over de wortelbescherming
Een andere beschermlaag wordt over de wortelbescherming gelegd om mechanische beschadiging van de dakbedekking te voorkomen. Dit kan een simpele vlieslaag zijn, maar in veel gevallen is een zwaardere bescherming, zoals rubberen bouwmatten, aangewezen.
Pas boven deze drie basislagen worden de zogenaamde vegetatielagen en bijzondere functionele lagen, zoals een drainagelaag en een filterlaag, opgebouwd.
