De constructietechnieken en kenmerken van balkons
Allereerst moet u verschillende constructietechnieken van balkons onderscheiden. De opbouw van de ondergrond is hiervan afhankelijk:
- loggia
- vrijdragende balkon (vrijdragende plaat)
- Voor- of aanbouwbalkon
De loggia
De balkonloggia bevindt zich op de plattegrond van het gebouw. Dit betekent dat de ondergrond meestal identiek is aan het verlaagd plafond waarop de loggia is aangelegd. Het materiaal is weer afhankelijk van de ouderdom van het gebouw.
De loggia was populair rond de eeuwwisseling (van de 19e tot de 20e eeuw) en de vloer is een houten plafond. Toen kwam de loggia in de jaren zeventig weer in de mode in woningen. Hier is het eerder een balkonloggia over de lengte van maximaal twee derde van het huis. De ondergrond is het betonnen plafond van de betreffende verdieping.
De ondergrond voor aanbouw- en aanbouwbalkons
Deze balkons zijn niet verbonden met het gebouw. Ze worden eenvoudig aan de gevel bevestigd. Alleen het uitbouwbalkon krijgt een zwaardere verankering in de gevel, aangezien hier het balkon aan de binnenzijde ondersteund moet worden. Het materiaal van het balkonsubstraat gaat meestal hand in hand met de typische bouwmaterialen van dit balkon: hout, houtcomposieten of metalen.
De ondergrond van het vrijdragende balkon (vrijdragende plaat)
De vrijdragende plaat heeft een meerlagige opbouw. Deze dient altijd identiek te zijn tot aan de aflopende dekvloer. Er kunnen alleen verschillen zijn in de verdere implementatie. Het volgende is de structuur van de balkonplaat van onder naar boven:
- Betonplaat (uitkragende plaat) met stalen liggers, stalen wapening of ISO-kooi (moderne balkons)
- Scheidingslaag
- Afwerkvloer met een helling
- Kunststof drainage- of afdichtmat in het dunbedproces
- Tegelbekleding of losse platen
De balkonbalk - een beschermende laag die het waard is om te beschermen
De dekvloer heeft in principe een beschermende functie. Namelijk dat de betonplaat geen vocht kan opnemen. Om de verschillende reacties op thermische invloeden te compenseren, maar ook om de dekvloer los te koppelen van het beton, is er een scheidings- of glijlaag tussen de twee lagen.
De bescherming van de dekvloer in de loop van de tijd
Maar nu is ook de beschermlaag, d.w.z. de balkonscape zelf, de moeite waard om te beschermen. Daarom wordt een andere afdichting op de dekvloer geïnstalleerd. In het verleden waren dit vaak bitumenplaten (€ 26,99 bij Amazon *) of bitumenprimers. Tegenwoordig worden er echter plastic matten gebruikt die in een dun bed liggen. Er kan onderscheid gemaakt worden tussen zuivere afdichtingsmatten en drainagematten.
Afvoer via de balkonvloer
Bij conventionele afdichtmatten wordt een vloerbedekking zoals keramische of natuursteentegels gebruikt. De helling van de dekvloer wordt gehandhaafd. De afwatering vindt plaats op de vloerbedekking. Deze afwatering is echter nadelig omdat de voegen worden belast.
Afvoer in het balkonsubstraat
Daarom wordt tegenwoordig meestal een drainagemat gelegd. Vervolgens worden betonplaten gelegd zoals het bestraten van het balkon, namelijk op zogenaamde palen of mortel (7,79 € op Amazon *). Deze lagers ondersteunen de vloerbedekking op bepaalde punten, er zit een holte tussen. Bovenstaande tegels worden los gelegd, dus zonder voeg. Hierdoor kan het water op de onderliggende drainagelaag aflopen en worden afgevoerd.
De dekvloer als vloerbedekking
Bij zeer eenvoudige balkons is de chape-laag echter vaak de beloopbare laag. Er wordt dan alleen een verflaag aangebracht, bijvoorbeeld met betonverf. Afhankelijk van de staat van de dekvloer en verflaag is er een navenante renovatie of renovatie nodig.
tips en trucs
De renovatie van de balkonsdekvloer is afhankelijk van de staat. Het kan voldoende zijn om gewoon de verzegeling te vernieuwen. Indien de dekvloer scheuren en beschadigingen vertoont, dienen deze te worden gerepareerd met kunsthars, restauratie of schuine mortel.
