Elektrochemische en chemische corrosie
Elektrochemische corrosie
In de regel treedt elektrochemische corrosie op bij metalen in het dagelijkse temperatuurbereik. Dit vereist:
- een anode
- een kathode
- een potentiaalverschil tussen anode en kathode
- een elektrolyt
Anode en kathode kunnen ook op het metaal zelf aanwezig zijn (oppervlaktecorrosie), of de omringende grond of een ander metaal in de directe omgeving kan anode of kathode zijn. Elk type waterige oplossing die ionen bevat, is voldoende als elektrolyt. Maar de vochtigheid van de omgeving is in veel gevallen ook voldoende als geleidend medium.
Het omgekeerde van dit proces wordt gebruikt voor ontroesten of voor actieve corrosiebescherming.
Chemische corrosie
In het hoge temperatuurbereik wordt corrosie niet meer elektrochemisch veroorzaakt, maar door de directe werking van individuele stoffen. Chemische corrosie wordt ook wel corrosie bij hoge temperatuur genoemd.
Neiging tot corrosie
De neiging van de afzonderlijke metalen en legeringen om te corroderen is verschillend. Ongelegeerde of laaggelegeerde ferrometalen corroderen het vaakst en het snelst. Koper en zijn legeringen zijn daarentegen zeer goed bestand tegen corrosie. Hoewel staalsoorten ferrometalen zijn, zijn ze meestal gelegeerd met corrosieremmende stoffen en daarom vaak zeer corrosiebestendig.
Bescherming tegen corrosie
Metalen kunnen op verschillende manieren tegen corrosie worden beschermd. De afzonderlijke soorten corrosiebescherming zijn gebaseerd op de zwakheden van het betreffende metaal.
Dit kunnen coatings met zink zijn (verzinken), maar ook het legeren van metalen met corrosiewerende legeringscomponenten. Schilderen is ook een middel ter bescherming tegen corrosie.
tips en trucs
Corrosiebescherming is vooral belangrijk voor auto's. De platen zijn verzinkt en geverfd, maar de neiging tot corrosie is nog steeds erg hoog door omgevingsinvloeden en het ontwerp.
