Wat is de tolerantie van grenssteenlocaties?
De verdeling van grond en grond in ons land is soeverein vastgelegd in het vastgoedkadaster. De indeling bestaat uit een netwerk van grenspunten, die doorgaans ter plaatse met een grenssteen worden gemarkeerd, d.w.z. worden afgebakend. Oorspronkelijk werden de grenzen gebruikt om heilige gebieden van vrede af te bakenen, tegenwoordig worden ze alleen gebruikt om privé- en openbare eigendomsgebieden af te bakenen.
Als u de exacte grens tussen uw en een naastgelegen pand of een openbare ruimte wilt bepalen - bijvoorbeeld om een bouwproject te realiseren - moet u zich dus aan de kadastrale grenslijn houden. Bij twijfel - als het om centimeters gaat - kunt u officiële grensinformatie opvragen bij de lokale landmeter. Hier kunt u de exacte coördinaten van gemarkeerde grenspunten krijgen en deze gebruiken om grensstenen ter plaatse te lokaliseren.
Af en toe kan het echter gebeuren dat de grenssteen en de coördinaat niet helemaal overeenkomen. Dit kan de volgende redenen hebben:
- historisch bepaald tolerantiegebied
- topografisch bepaald tolerantiegebied
De oorzaken van toleranties
In principe zijn de kadastrale geodata van grensstenen onderworpen aan het criterium "hoogste nauwkeurigheid". Dit betekent dat de limietcoördinaat van een limietpunt zo nauwkeurig mogelijk op de millimeter nauwkeurig moet worden ingesteld. In de praktijk worden de grensstenen echter meestal met een "gemiddelde positienauwkeurigheid" van enkele centimeters gezet.
Geschiedenis van de grenssteen
Het vastgoedkadaster is ook gebaseerd op een archief van coördinaten dat in de loop van twee eeuwen is gegroeid. De geodata van officieel gemarkeerde grensstenen kunnen daarom soms ouder en soms recenter zijn. Dit resulteert in een bepaald tolerantiegebied, dat meestal niet meer dan één meter offset tussen het virtuele grenspunt en de eigenlijke grenssteen toelaat.
Moeilijke situatie
In topografisch moeilijke omstandigheden kan dit tolerantiegebied ook een rol spelen, d.w.z. wanneer het terrein en de gebruiksomstandigheden het niet toelaten dat grensstenen direct op de coördinatenpositie worden geplaatst. Waterlichamen of gebouwen kunnen zo'n topografisch bepaalde afwijking van de grenssteenpositie noodzakelijk maken. In zo'n geval spreekt men van een indirecte of indirecte markering, die alleen fungeert als een wijzer naar het eigenlijke grenspunt.
