De houtsubstantie is bepalend
Een verrotte of verrotte houten balk is in de schadeanalyse enigszins vergelijkbaar met menselijke tanden. Als de stof nog voldoende en duurzaam is, kan het in plaats van vernieuwen en vervangen voldoende zijn om deze op te vullen en lokaal te repareren.
Doordat veel houten balken, vooral in oude gebouwen, zijn aangebracht op hoogwaardig hardhout, blijft veel schade beperkt tot een bepaalde diepte. Vaak rot en rot een buitenste gedeelte van het spinthout en is het kernhout in de houten balk bijna intact.
Epoxyhars is een aanvulling op gezond hout
Epoxyhars is een vloeibare kunststof die zich na het drogen aan houtvezels en poriënopeningen "vastklampt". Bij toepassing op plaatsen met een niet-dragende functie, zoals het egaliseren van oneffenheden, kan het door middel van lijmen ook los houtmateriaal zoals spanen en splinters aan het oppervlak van de houten balk binden.
Uit de schadeanalyse moet altijd blijken welke doorsnede van de houten balk er op de beschadigde plekken achterblijft nadat het beschadigde materiaal is verwijderd. Als vuistregel kan worden aangenomen dat met een gezonde stof minimaal tweederde van de oorspronkelijke doorsnede probleemloos kan worden gladgestreken.
Het draagvermogen na het vullen is beperkt
Vaak worden houten balken beschadigd bij de balkkoppen. Bij het repareren van de uiteinden van de bevestiging moet er voor het vullen voor worden gezorgd dat de vulstof (7,39 € bij Amazon *), de epoxyhars een deel van het draagvermogen niet hoeft over te nemen.
Als een door de houtsubstantie gedragen stijfheidsmiddel is het vermogen om te stabiliseren door te egaliseren op de "open route" meestal voldoende. Als de koppen of uiteinden van de balk beschadigd zijn, kan het verlengen van de balk het vereiste draagvermogen herstellen. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de houten balken op een timmermansachtige manier worden verbonden.
tips en trucs
Als prettig ‘bijeffect’ geeft het vullen van de houten balk met epoxyhars een remedie tegen houtwormen in de balk. Gevulde secties en oppervlakken beroven het ongedierte van hun leefgebied en laten wormen en maden uitsterven.
