Weerstand van Douglas-spar
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht dat Douglas-sparrenhout volledig weerbestendig, zeer duurzaam en volledig bestand is tegen natuurlijk ongedierte (schimmels en insecten): DIN onthult anders.
Weerstandsbeoordeling van Douglasspar in de DIN
DIN 350-2 classificeert Douglasspar in weerstandsklasse 3-4 - als matig duurzaam maar in ieder geval relatief weerbestendig. In DIN 68 364 vallen larikshout en douglashout alleen in klasse 3 - "matig duurzaam".
Moet douglassparhout worden behandeld?
Gezien deze beoordeling lijkt het beschermen van de Douglasspar bijzonder zinvol, vooral in de omgeving van Aupen (vlonderplanken). DIN 68 364 kent onbeschermd douglassparrenhout (en larikshout) slechts een zogenaamde "levensduur" van 5 - 8 jaar toe bij plaatsing. Deze levensduur kan echter worden verlengd met de juiste bescherming.
Ter vergelijking: (Eik in klasse 2 heeft bijvoorbeeld van nature ongeveer twee keer de levensduur, tropische houtsoorten in klasse 1 hebben een levensduur van aanzienlijk meer dan 13 jaar).
Bescherming tegen vergrijzing
De douglasspar ontwikkelt na verloop van tijd een zilvergrijze oppervlaktelaag (patina) door blootstelling aan zonlicht. Als je van deze look houdt, kun je de douglasspar onbeschermd laten en genieten van het patina. Wil je echter de originele kleur behouden, dan moet je een beschermingsmiddel gebruiken.
Douglasspar binnen: behandelen of niet?
Overal waar verwering geen rol speelt, bijvoorbeeld binnenshuis, dient u er rekening mee te houden hoeveel het Douglas-sparrenhout wordt blootgesteld aan vocht en vochtindringing. Basisbescherming door oliën of vernissen is bijvoorbeeld ook de moeite waard voor binnenplanken - het wateropnamevermogen van de Douglasspar wordt aanzienlijk verminderd, wat op zijn beurt weer erg goed is voor het hout zelf. De weerstand tegen vuil en vlekken wordt ook verhoogd door een gesloten oppervlak.
Hier vind je een overzicht van alle houtsoorten
tips en trucs
Douglasspar is niet altijd hetzelfde. Amerikaanse Douglassparensoorten hebben van nature meestal een wat hogere weerstand, terwijl de Europese soorten met brede ringen (gemakkelijk te herkennen aan hun brede jaarringen) vaak beduidend minder stabiel en duurzaam zijn.
