Fracking-technologieën
Fracking - eigenlijk hydrofracturering - gaat over het uitzetten en stabiliseren van bestaande scheuren in diepe gesteentelagen om het opgeslagen aardgas onder druk te onttrekken. Van bijzonder belang is het zogenaamde schaliegas, waarvan ook in Duitsland hoge afzettingen voorkomen.
De productie vindt plaats door een vloeistof (de zogenaamde frackvloeistof) in een boorgat te persen. De druk van de grote hoeveelheid vloeistof (tot 10.000 m³ per frackfase) drukt het gesteente uit elkaar en maakt zo extractie mogelijk. Boorgaten kunnen tot 3.000 meter diep zijn, maar over het algemeen worden er maar een paar honderd meter diep geproduceerd.
Fracking-vloeistoffen bevatten steunmiddelen en, in sommige gevallen, additieven - deze omvatten:
- Proppants
- Biociden
- maar ook chemicaliën zoals zoutzuur (5,95 € bij Amazon *), trietholanamine of natriumthiosulfaat
De boorgaten zijn gevuld met beton, maar er zijn altijd lekkages. Niet in het minst daarom is fracking erg controversieel.
Risico's voor drinkwater, grondwater en oppervlaktewater
De vloeistof die in het boorgat wordt geperst, bevat ongeveer 2 tot 5 procent chemicaliën, waarvan sommige giftig en gevaarlijk zijn. Met het verbruik van ongeveer een miljoen liter water per frackproces betekent dit dat er een grote hoeveelheid chemicaliën wordt gebruikt.
Vooral bij lekkages in de boorgaten bestaat gevaar. Er wordt veel dieper geboord dan het grondwater, maar stoffen kunnen ook in de omringende bodem opstijgen en zo het grondwater vervuilen.
Een ander gevaar doet zich voor bij het afschuimen en verwerken van de zogenaamde terugspoelvloeistof uit het boorgat. Ook de afvoer van proceswater is een grote bron van gevaar: bij lekkages kan ook de bodem en daarmee het grondwater vervuild raken.
Het is nog niet helemaal duidelijk over het potentiële gevaar dat het resterende water bevat - op dit gebied wordt nog onderzoek gedaan. Bijna de helft van het water blijft immers in de grond.
Ervaring uit de VS.
In de VS, waar fracking sinds de millenniumwisseling in grote mate wordt gebruikt voor aardgaswinning, zijn in de winningsgebieden talrijke gevallen van drinkwaterverontreiniging waargenomen.
Met name vervuiling met gassen als methaan, ethaan en propaan is een veelvoorkomend probleem in de productiegebieden. In sommige gevallen is de gasdruk in de waterleidingen zo hoog dat het water dat uit de kraan komt met een gewone aansteker kan worden ontstoken. Tot dusver is er uit de VS niets bekend over specifiek verifieerbare besmetting door de additieven, maar dit potentiële gevaar kan niet zonder meer worden uitgesloten.
