Ionenwisseling als de enige effectieve methode
Ionenwisselsystemen gebruiken speciale harsen om de hardheidcomponenten calcium en magnesium uit het water op te vangen en te vervangen door natriumionen.
Na een bepaalde tijd zijn de uitwisselingsharsen gevuld met calcium- en magnesiumionen en moet de uitwisselingshars opnieuw worden "geladen". Hiervoor worden de uitwisselingsharsen gespoeld met een NaCl-oplossing (keukenzout), die de calcium- en magnesiumionen uit de uitwisselingsharsen verwijdert en weer oplaadt met natriumionen. Het extreem kalkrijke water dat bij het spoelen ontstaat, wordt afgevoerd.
Dit wateronthardingsproces wordt in elke vaatwasser gebruikt. Daarom moet regelmatig zout aan de vaatwasser worden toegevoegd. Het zout wordt gebruikt om de ingebouwde ionenuitwisselingsharsen te regenereren.
Apparaten voor waterontharding op basis van het ionenwisselingsprincipe zijn verkrijgbaar als compacte systemen en als systemen voor sanitairwateraansluitingen.
Exotische procedures
Talrijke "kalkbeschermingsmiddelen" op de markt die fysiek zouden moeten werken, hebben geen aantoonbaar effect. Ze halen de carbonaathardheid niet uit drinkwater en verminderen ook niet meetbaar de totale hardheid van het water.
Het werkingsmechanisme met magneten en (vaak alleen veronderstelde) elektrische velden is gebaseerd op een theoretisch proefschrift waarvoor tot nu toe geen verdere studies bestaan. Wisselende magnetische velden zouden volgens haar moeten resulteren in een bijzondere vorm van kristallisatie van de kalk in het water, waardoor de kalk niet kan neerslaan.
Apparaten zonder DVGW-keurmerk zijn in Duitsland niet toegestaan voor montage in of op de drinkwaterinstallatie.
B' olie
Kokend water helpt ook bij het verzachten. Bij het koken van het water slaat de kalk neer en vormt zich kalkaanslag die in de pan achterblijft. Gekookt water kan daarom ook als zacht water worden gebruikt, bijvoorbeeld voor koffiemachines, en voorkomt snelle verkalking.
tips en trucs
Wasmiddelen bevatten verzachtende toevoegingen, zogenaamde zeolieten. Ze werken als kleine ionenwisselaars, maar moeten in voldoende hoeveelheden beschikbaar zijn.
