Grenswaarden in de drinkwaterverordening
De TrinkwV maakt onderscheid tussen grenswaarden voor de volgende stofgroepen:
- biologische vervuiling
- chemische vervuiling
- Indicatorparameters
De meeste chemische stoffen volgen het principe van de vastgestelde maximumlimiet. Dit betekent dat er een concentratie wordt bepaald die, ook niet bij continu gebruik in normale hoeveelheden, geen schadelijke concentraties in het menselijk lichaam produceert.
De complexiteit van pesticiden maakte een wijziging noodzakelijk. Gewasbeschermingsmiddelen kunnen interacties aangaan waarvan de gezondheidseffecten niet in detail zijn vast te stellen.
Daarom geldt voor bestrijdingsmiddelen de zogenaamde aantoonbaarheidsgrens: Met de gebruikelijke meetmethoden in het laboratorium mogen er niet meer dan 5 stoffen tegelijk met de meetbaarheidsgrens worden bereikt. De introductie van de aantoonbaarheidsgrens wordt ook wel het zogenaamde nulprincipe genoemd.
Bij biologische besmetting, d.w.z. bacteriën in drinkwater, is opsporing moeilijk en gecompliceerd. Voor de meeste ziektekiemen geldt een limiet van 100 kve / 100 ml. 1 kve staat voor één kolonievormende eenheid.
Sommige gevaarlijke ziektekiemen mogen in drinkwater niet aantoonbaar zijn. Deze omvatten bijvoorbeeld colibacteriën. Sommige ziektekiemen - zoals sommige stoffen - dienen als indicator en vereisen verdere maatregelen als ze aanwezig zijn.
Verantwoordelijkheid voor drinkwaterkwaliteit
De TrinkwV regelt de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van het drinkwater in de volgende vorm:
Tot aan de huisaansluitleiding - meestal de hoofdkraan in de kelder - is de waterleverancier verantwoordelijk voor de waterkwaliteit, vanaf dit punt de eigenaar van de waterinstallatie. Dit is meestal de eigenaar van het pand.
Het overschrijden van de grenswaarden - ongeacht wiens verantwoordelijkheid - moet altijd worden gemeld aan de gezondheidsdienst. De gezondheidsdienst beslist vervolgens over verdere maatregelen, onder meer volgens de Wet Infectiebescherming, zoals legionella.
Speciale bescherming tegen legionella
Eigenaren van openbare gebouwen en, in bepaalde gevallen, eigenaren van een appartementsgebouw die hun gebouw niet zelf gebruiken, zijn verplicht om regelmatig monsters te nemen. Indien de grenswaarden tijdens de legionellatest worden overschreden, moet hier ook de gezondheidsdienst worden geïnformeerd.
Uitzonderingen op grenswaarden
Volgens de huidige versie van de drinkwaterverordening zijn de gezondheidsautoriteiten bevoegd om in bijzondere gevallen een driejarige, tijdelijke uitzondering toe te staan als grenswaarden worden overschreden.
Dit geldt echter alleen voor chemische grenswaarden en alleen als de oorzaak is vastgesteld of bekend is en er geen gezondheidsrisico is.
Monitoring verplichtingen
De Drinkwaterverordening regelt ook tot in detail welke waterleverancier van welke omvang welke parameters met welke regelmatige tussenpozen moet onderzoeken.
Gebouwen die zichzelf voorzien van een eigen bron, moeten jaarlijks een microbiologisch onderzoek ondergaan. De tijdsperiode en het type chemische parameters die moeten worden onderzocht, worden bepaald door de relevante gezondheidsafdeling.
Toepassingsgebied
De drinkwaternorm is alleen van toepassing op drinkwater - tafelwater en geneeskrachtig water zijn uitgesloten van de bepalingen. Voor beide gelden aparte regels.
Waterhardheid
De waterleverancier moet de hardheid van het water bepalen en op verzoek zijn klanten informeren over de actuele waarde.
In veel gevallen worden er gratis stickers voor de wasmachine uitgedeeld om de dosering van wasmiddelen te vereenvoudigen.
Grenswaarde voor de pH-waarde
In de bijlage bij de drinkwaterverordening wordt een grenswaarde voor de pH-waarde van het drinkwater vermeld. Het is te vinden onder het item waterstofionenconcentratie. Dit is de chemisch correcte naam voor de zuurwaarde. Het moet tussen 6,5 en 9,5 zijn.
De pH-waarde wordt grotendeels bepaald door het mineraalgehalte van het water.
Voorgeschreven risicoanalyse
De TrinkwV schrijft voor iedere eigenaar van een installatie een risicoanalyse voor. Hier moeten experts de bouwplannen en gemeten parameters gebruiken om een gedetailleerde analyse van mogelijk gevaarpotentieel te maken.
Met name bij overschrijding van grenswaarden - bijvoorbeeld bij een Legionella-infectie - kan de gezondheidsdienst ook een uitgebreide risicoanalyse opvragen op basis van de betreffende parameter als maatregel.
Gevarenanalyses vereisen veel specialistische kennis en ervaring en worden veelal uitgevoerd door gespecialiseerde GWH-bedrijven. Het einde van de risicoanalyse omvat ook een zogenaamd onderhoudsplan, waaraan de eigenaar van het systeem moet voldoen.
Verschillende perceptie van de watertesten
Hoewel velen de talrijke en gedetailleerde voorgeschreven onderzoeken van drinkwater als te streng en buitensporig beschouwen, zijn velen ervan overtuigd dat de voorschriften niet uitgebreid genoeg zijn.
Vooral bestaande ladingen zoals hormonen in drinkwater worden door velen met bezorgdheid bekeken. Het verwijderen van de vrouwelijke hormonen uit drinkwater is momenteel technisch theoretisch mogelijk, maar over het algemeen te oneconomisch.
Er is ook een vergelijkbare controverse over medicijnresten in drinkwater. Wetenschappers zien tot nu toe geen acuut gezondheidsrisico in de gemeten concentraties. Maar veel mensen twijfelen daaraan.
tips en trucs
De kwaliteit van het drinkwater in Duitsland maakt het drinken van kraanwater onschadelijk.
