Wijziging van grenswaarden
In de Drinkwaterverordening zijn de grenswaarden voor lood per 1 december 2013 significant verlaagd. De voorheen geldende limiet van 25 µg / l werd verlaagd tot 10 µg / l met de verordening van het ministerie van Volksgezondheid.
Effecten van de veranderingen
Het is altijd mogelijk om aan de grenswaarden te voldoen als er geen leidingen meer in het huishouden zijn. Bij bestaande aansluitleidingen in een huisinstallatie worden in de meeste gevallen de geldende grenswaarden in ieder geval tijdelijk overschreden.
Aangezien de installatie in het huis echter de verantwoordelijkheid is van de eigenaar, is het verwijderen van de leidingen en het vervangen ervan de verantwoordelijkheid van de huiseigenaar.
Loodlijnen in huis
Bij twijfel kan een drinkwatertest informatie opleveren of er nog oude leidingen in de huisinstallatie aanwezig zijn.
Dergelijke lijnen kunnen nog steeds aanwezig zijn in gebouwen die vóór 1973 zijn gebouwd. Na 1973 werden ze doorgaans niet meer gebruikt.
Blootliggende loodlijnen zijn te herkennen aan het feit dat ze niet haaks gesoldeerd zijn, maar meestal in gebogen vormen worden gelegd. Deze lijnen moeten zeker worden vervangen.
Gezondheidsgevaren door lood
Lood kan zich ophopen in het lichaam. Nadat het is opgenomen, wordt het opgeslagen in de botten en kan het onder speciale metabolische omstandigheden worden gemobiliseerd en zo in de bloedbaan terechtkomen.
Lood is vooral gevaarlijk voor zwangere vrouwen en kinderen. Kleinere kinderen hebben nog geen goed ontwikkelde bloed-hersenbarrière. Het lood bereikt dus in grote hoeveelheden de hersenen en kan daar ernstige ontwikkelingsstoornissen en achterstand veroorzaken.
Kruipende loodvergiftiging kan ook als zeer gevaarlijk worden beschouwd. Het wordt ook wel saturnisme genoemd. De belangrijkste schade is het zenuwstelsel, maar er is ook schade aan de nieren en stoornissen in de bloedvorming. Lood is ook potentieel teratogeen (teratogeen) en leidt tot voortplantingsstoornissen.
tips en trucs
Kleine kinderen en baby's zijn erg gevoelig voor zware metalen in het water. Daarom hebben ze hun eigen, veel strengere grenswaarden die niet altijd worden onderschreden.
