Drinkwaterparameters en grenswaarden
33 parameters worden momenteel gecontroleerd in de drinkwatertest.
De aanbeveling van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) voorziet daarentegen in bijna 200 parameters die moeten worden gecontroleerd. In Europese landen wordt echter niet elk van deze parameters afzonderlijk gecontroleerd op de drinkwatervoorziening en de nodige testen, maar wordt vaak het indicatorprincipe gebruikt.
Het voorkomen van een enkele stof kan vaak worden gebruikt als een betrouwbare indicator voor het voorkomen van een hele groep stoffen die het water aantasten. Uit het voorkomen van individuele stoffen is het vaak mogelijk om de hoeveelheid van een hele reeks andere stoffen in het water te berekenen, zodat er geen complexe individuele test nodig is.
Bij bestrijdingsmiddelen wordt ook getest volgens het nulprincipe: als meer dan vijf stoffen de detectielimiet overschrijden, wordt het water automatisch als vervuild beschouwd. Voor dit proces is gekozen omdat pesticiden verschillende afbraakproducten hebben die ook met elkaar kunnen interageren. Het afzonderlijk opsporen van al deze stoffen zou daarom tijdrovend en niet erg effectief zijn.
MKZW en MKW
Beide waarden - het MKZW en het MKW - spelen een essentiële rol in het waterbeheer.
De MKZW, de maximale concentratie streefwaarde, geeft aan tot welke grenswaarde geen kennis beschikbaar is en waarbij een gezondheidsrisico relatief veilig kan worden uitgesloten, ook bij continu gebruik in normale hoeveelheden.
De MKW, de maximale concentratiewaarde daarentegen, is de waarde die de waterleiding tijdens de zuivering nastreeft.
Voor zover we vandaag weten, vertegenwoordigen beide waarden zeer goede richtwaarden voor gezonde volwassenen - maar hierbij wordt geen rekening gehouden met het feit dat zuigelingen, kinderen, zieken en ouderen met een slechte gezondheid vaak een beduidend lagere tolerantie voor individuele stoffen kunnen hebben. Dat is ook het belangrijkste punt van kritiek op de grenswaarden.
Verontreinigende stoffen in kleine hoeveelheden
Door de geldende grenswaarden kunnen individuele verontreinigingen ook na behandeling in het drinkwater achterblijven. In de toegestane concentraties zijn ze echter relatief zeker niet schadelijk voor de gezondheid. In detail zijn dit:
- kleine hoeveelheden ziektekiemen en bacteriën
- Prionen (ziekteverwekkende eiwitten waarvoor geen technische manieren zijn om ze te verwijderen)
- kleine sporen van medicatie
- Sporen en afbraakproducten van pesticiden
- kleine sporen van zware metalen
- lage niveaus van vrouwelijke hormonen
- Nitraat en nitriet (sporen)
- doorgaans chemische stoffen onder de geldende grenswaarden
- Algen of algenresten of algensporen in zeer kleine hoeveelheden (uiterst zeldzaam)
Stoffen die uit de huisinstallatie kunnen komen
- Roest
- Lood in grote hoeveelheden op oude leadlijnen
- gevaarlijke ziektekiemen door vervuiling van waterfilters
- Legionella
- Koper en zink
- antimoon
- Nitraat en nitriet kunnen ook afkomstig zijn van defecte huishoudelijke waterinstallaties (vervuiling)
tips en trucs
Om de mate van vervuiling van drinkwater met zekerheid vast te stellen, is het aan te raden een drinkwatertest uit te laten voeren op het huishoudelijk leidingwater. Een uitgebreide test geeft u de zekerheid dat het drinkwater uit de leiding ook daadwerkelijk niet vervuild is.
