Kleine bouwingrepen - grote impact
Twee identieke houten driehoeken, elk gemaakt van drie latten, aan elkaar geschroefd, aan de muur vastgeschroefd en een afdekplaat gemonteerd - de zelfgemaakte houten luifel is klaar. Opvallend aan deze constructie, die doorgaans twee uur duurt, is dat deze al onopvallende en tijdloze elegantie uitstraalt.
Zelfs met een kleine aanpassing zoals de twee muurbevestigingslatten die zich naar beneden uitstrekken, kan het uiterlijk sterk worden beïnvloed. In plaats van een kleine gelijkbenige driehoek kan een rechthoekige driehoek het dakpaneel ondersteunen en zich aan de zijkanten tot op de vloer uitstrekken. Hierdoor wordt de luifel een optisch beschermde entree.
Drie vormen van dakbevestiging
Hoe variabel de frames en onderconstructies van de luifel ook zijn, de dakbevestiging kan zo creatief worden gekozen. Ook al zijn er een aantal ingenieuze dakvormen, toch zijn de volgende drie constructiemethodes voor een luifel realistisch mogelijk:
Het klassieke platte dak
In de precieze definitie is een tentdak de licht gebogen verlenging van een hoofddak. Een luifel wordt een tentdak genoemd als een eenvoudig schuin dakoppervlak aan de muur wordt bevestigd. Het zou juister zijn om de term monopitch-dak te gebruiken, zoals een plat dak met een hellend dak wordt genoemd.
Dakbedekking in zijn puurste vorm met een zadeldak
Veel mensen beschouwen het tweebenige zadeldak als de meest natuurlijke dakvorm. Een centrale nok en twee, grotendeels symmetrische hellingen, die eindigen op de twee dakranden. De voorkant bestaat uit verticale driehoeken.
Heupdak - de "koningin" van de luifels
Het schilddak is een verfijnd zadeldak. De middennok strekt zich niet volledig uit van de ene kant van het dak naar de andere. Het eindigt als de punt van een gelijkbenig driehoekig oppervlak met een helling aan de voorkant van het dak. In het geval van een luifel moet terecht gesproken worden van een gehalveerd schilddak.
tips en trucs
Als u een luifel aan de spanten bevestigt, kunt u een "echt" sleepdak maken.
