Om hout met pen en gat te verbinden
De pen-en-gatverbinding werd in de oudheid al zeer gewaardeerd door ambachtslieden. Het is bijvoorbeeld terug te vinden in fotolijsten, maar ook op veel verschillende meubelen. Het ene werkstuk krijgt een gleuf, het andere een pen die er precies in past.
Er zijn zowel cilindrische als rechthoekige pennen, soms kiest de vakman ook voor meervoudige pennen. Meestal is elke pin aan drie zijden omsloten, zodat deze goed wordt vastgezet met een druppel lijm.
Bij de staaf-wig-verbinding steekt de pen uit de sleuf en wordt hier met een wig vastgezet. Als de verbinding weer moet worden losgemaakt, hoeft u alleen maar de wig eruit te trekken.
Hout in elkaar grijpen door middel van voegen
Het is bijzonder tijdrovend om een schone verbinding te maken, maar het biedt een uiterst stabiele verbinding. Professionele timmerlieden gaan vaak in vervoering als ze een goed vervaardigde zwaluwstaartverbinding zien, in welk geval de tanden trapeziumvormig zijn.
De zwaluwstaartverbinding is ook verkrijgbaar in verdekte en semi-verdekte vorm, wat zeker de kroon op handgemaakte houtverbindingen is. De kopnerf van de twee gebruikte werkstukken is hier verborgen, het vervaardigde object ziet er van alle kanten perfect uit.
In elkaar grijpend hout met tand en groef
De tand- en groefverbinding is waarschijnlijk de meest voorkomende vorm van in elkaar grijpen in hout. Deze praktische variant is vooral populair op het gebied van houten vloeren, geprefabriceerde vloerdelen hebben al een tand- en groefsysteem.
Bij een stop wordt de veer niet achteraf ingebracht, maar uit het betreffende werkstuk uitgewerkt.
tips en trucs
Een trapeziumvormige stop wordt een nok genoemd, deze wordt als bijzonder stabiel beschouwd. Zoals bij alle vertandingen is extra verlijming vaak niet nodig: hoe meer contactvlakken de vertande werkstukken hebben, hoe sterker ze vasthouden.
