Gips van Parijs en vocht
Het tijdens de productie gestookte gipspoeder wordt eerst gemengd met water zodat kristalwater wordt opgeslagen in de gevormde gipskristallen. Gips dat lang uitgehard is, kan echter nog steeds vocht opnemen, daarom mag het niet buiten en in vochtige ruimtes worden gebruikt. Deze eigenschap kan echter ook problematisch blijken als bijvoorbeeld inbouwdozen met gips worden vastgezet en later met kalkcementpleister worden gepleisterd. In zo'n geval kan het probleem echter worden opgelost door eerst een primer aan te brengen.
Breng gipshoudend gips aan op cementhoudende oppervlakken
Er is een wijdverbreide overtuiging dat gips beton fundamenteel kan vernietigen als het ermee in contact komt. Maar dat is slechts gedeeltelijk correct. Bouwmaterialen met een gipsgehalte kunnen zeker toegepast worden op een muur van beton als het beton al volledig gedroogd is. Dit betekent dat het niet meer dan 3 procent restvocht mag hebben in verhouding tot de totale massa. Als aan dit criterium is voldaan, kan gips zonder problemen op de respectieve componenten worden aangebracht. De situatie is anders als het cement of beton eigenlijk nog vochtig is. Als dit het geval is, kan het gips van parijs juist tot serieuze problemen leiden vanwege de zogenaamde "plaster drift".
Wat wordt bedoeld met "gipsen drift"?
De gipsdrift, historisch ook wel “cementbacil” genoemd, is gebaseerd op bepaalde chemische reacties tijdens de verwerking van cement. Het is gerelateerd aan het sulfaatgehalte en kan de sterkte van constructies verminderen, lang nadat ze zijn gebouwd. De kristallisatiedruk van deze chemische reactie kan de cementsteen, die eigenlijk heel hard is, zelfs vernietigen door te zweven. Dit speciale effect wordt echter ook gebruikt om de verharding van cement te reguleren door het doelgericht bijmengen van gips. In Duitsland zijn er bepaalde testmethoden, bijvoorbeeld om de sulfaatresistentie van mortel te controleren (€ 7,79 bij Amazon *).
